We zijn weer wezen wandelen.

Ik verblijf mijn tijd hier in het Halter huis, dit is een huis waar mensen kunnen verblijven die voor je raad het wel Halter werken. Afgelopen week hadden wij dus een extra persoon die hier verbleef. Deze middag/ vroege avond hadden we beiden niet zoveel te doen en besloten we een wandeling te gaan maken. Hij had gehoord van een wandeling die door veel mensen aangeraden wordt met een prachtig uitzicht. Dit klinkt natuurlijk goed in de oren, deze wandeling gaat bij de naam Hakarimata Walkway. Eenmaal aangekomen zie ik dat het een wandeling is van 2 kilometer en dat de ingeschatte tijd voor de gemiddelde persoon anderhalf uur is om de top te bereiken. Dit is natuurlijk een beetje vreemd want een gemiddeld persoon loopt 5 kilometer per uur. Met wat snelle reken skills zou je dus 7.5 kilometer moeten kunnen lopen in anderhalf uur. Je raad het waarschijnlijk al want het verschil zit hem in de helling. Jaja het is een wandeltocht die bijna alleen maar bestaat uit trappen. Dit had meneer wel even mogen melden van tevoren maar goed, met volle moet begint de tocht. Na het eerste kwartier komen we op een prachtige plek uit, het eerste uitzichtpunt. Supermooi uitzicht en eenmaal hier aangekomen dacht ik zo erg is dit niet. We waren wel een paar trappen tegengekomen maar over het algemeen waren er genoeg vlakken stukken om op adem te komen. Deze gedachte veranderde vrij snel hierna wanneer ik mijn eerste set trappen tegenkwam. Trap 1 2 en 3 gingen erg vlotjes maar dat kon ik niet zeggen van trap 4 tot 8. Eenmaal hijgend boven aangekomen stonden er 12 nieuwe trappen voor me klaar en dit ging wel een tijdje zo door. Het mooie van deze wandeling is dat er om de zoveel tijd een quote hing. Ik kan ze helaas niet allemaal meer herinneren maar ik weet er nog wel een die mijn adem weg hield. Terwijl ik met al mijn kracht deze trappen beklim lees ik ‘a challenge isn’t a challange if it doesn’t challenge you’. Nou geloof me maar dit challanged mijn doorzettingvermogen. Nog een paar trappen verder denk ik we zijn er bijnaa yehessss. Dus ik besloot een voorbijganger te vragen: Zijn we bijna boven? Waarop ik antwoord kreeg jaja je bent drie kwart onderweg. Drie kwart? Ik dacht dat ik er was. Na nog 20 min geklommen te hebben bereiken we de top. Maar wie kom ik hiertegen, de man die ik zojuist gevraagd had hoever het nog was. Deze meneer is aan het trainen en is helemaal naar beneden gelopen en weer omhooggeklommen in de tijd dat wij uitgerust hadden en verder geklommen waren. Niet normaal dat doe ik hem dus even niet na. Maar wat een uitzicht, zo ontzettend mooi met de bergen in de verte en het uitzicht over stadjes zoals Hamilton. De tocht naar beneden ging een stuk sneller ook al waren mijn benen tegen die tijd gemaakt van jelly. Op mijn weg terug besefte ik me dat mijn hoofd niet meer aan het schreeuwen was dit ga ik nooit halen en ik kan niet meer maar dat ik nu dacht dat was niet zo erg dit kan ik makkelijk nog een keer. Wat een wandeling en oo de quote die ik gelezen had zei trouwens iets anders namelijk ‘a challenge isnt a challenge if it doesnt change you’. Mijn hersenen werkte niet echt lekker toen ik dit leesde maar ik vind het een mooie quote om op terug te kijken. Wat ik er van meeneem is dat je veel meer kan dan je denkt zolang je de volgende stap maar neemt.

Bedankt voor het lezen!