Hakarimata Walkway

We zijn weer wezen wandelen.

Ik verblijf mijn tijd hier in het Halter huis, dit is een huis waar mensen kunnen verblijven die voor je raad het wel Halter werken. Afgelopen week hadden wij dus een extra persoon die hier verbleef. Deze middag/ vroege avond hadden we beiden niet zoveel te doen en besloten we een wandeling te gaan maken. Hij had gehoord van een wandeling die door veel mensen aangeraden wordt met een prachtig uitzicht. Dit klinkt natuurlijk goed in de oren, deze wandeling gaat bij de naam Hakarimata Walkway. Eenmaal aangekomen zie ik dat het een wandeling is van 2 kilometer en dat de ingeschatte tijd voor de gemiddelde persoon anderhalf uur is om de top te bereiken. Dit is natuurlijk een beetje vreemd want een gemiddeld persoon loopt 5 kilometer per uur. Met wat snelle reken skills zou je dus 7.5 kilometer moeten kunnen lopen in anderhalf uur. Je raad het waarschijnlijk al want het verschil zit hem in de helling. Jaja het is een wandeltocht die bijna alleen maar bestaat uit trappen. Dit had meneer wel even mogen melden van tevoren maar goed, met volle moet begint de tocht. Na het eerste kwartier komen we op een prachtige plek uit, het eerste uitzichtpunt. Supermooi uitzicht en eenmaal hier aangekomen dacht ik zo erg is dit niet. We waren wel een paar trappen tegengekomen maar over het algemeen waren er genoeg vlakken stukken om op adem te komen. Deze gedachte veranderde vrij snel hierna wanneer ik mijn eerste set trappen tegenkwam. Trap 1 2 en 3 gingen erg vlotjes maar dat kon ik niet zeggen van trap 4 tot 8. Eenmaal hijgend boven aangekomen stonden er 12 nieuwe trappen voor me klaar en dit ging wel een tijdje zo door. Het mooie van deze wandeling is dat er om de zoveel tijd een quote hing. Ik kan ze helaas niet allemaal meer herinneren maar ik weet er nog wel een die mijn adem weg hield. Terwijl ik met al mijn kracht deze trappen beklim lees ik ‘a challenge isn’t a challange if it doesn’t challenge you’. Nou geloof me maar dit challanged mijn doorzettingvermogen. Nog een paar trappen verder denk ik we zijn er bijnaa yehessss. Dus ik besloot een voorbijganger te vragen: Zijn we bijna boven? Waarop ik antwoord kreeg jaja je bent drie kwart onderweg. Drie kwart? Ik dacht dat ik er was. Na nog 20 min geklommen te hebben bereiken we de top. Maar wie kom ik hiertegen, de man die ik zojuist gevraagd had hoever het nog was. Deze meneer is aan het trainen en is helemaal naar beneden gelopen en weer omhooggeklommen in de tijd dat wij uitgerust hadden en verder geklommen waren. Niet normaal dat doe ik hem dus even niet na. Maar wat een uitzicht, zo ontzettend mooi met de bergen in de verte en het uitzicht over stadjes zoals Hamilton. De tocht naar beneden ging een stuk sneller ook al waren mijn benen tegen die tijd gemaakt van jelly. Op mijn weg terug besefte ik me dat mijn hoofd niet meer aan het schreeuwen was dit ga ik nooit halen en ik kan niet meer maar dat ik nu dacht dat was niet zo erg dit kan ik makkelijk nog een keer. Wat een wandeling en oo de quote die ik gelezen had zei trouwens iets anders namelijk ‘a challenge isnt a challenge if it doesnt change you’. Mijn hersenen werkte niet echt lekker toen ik dit leesde maar ik vind het een mooie quote om op terug te kijken. Wat ik er van meeneem is dat je veel meer kan dan je denkt zolang je de volgende stap maar neemt.

Bedankt voor het lezen!

Black water rafting in Waitomo

Wat een zondag!

Na wat rondgezocht te hebben op het internet ben ik uitgekomen bij black water rafting in Waitomo. Courtney een vriendin van werk wilde wel mee en zo begon het plan. Het heeft een paar weken geduurd voordat we gingen maar afgelopen zondag was het zo ver. Uiteindelijk ging ik niet alleen met Courtney maar ook met haar zus en vriend. In de ochtend om 11 uur werd ik opgehaald voor de auto rit van een uur. Ik en Courtney achterin en haar zus en vriend voorin. Iets wat me hier nog goed van bij staat is dat de vriend van haar zus voor de muziek zorgde. Deze stoere man van ongeveer 28 vond het geweldig om Talyor Swift te draaien en was dan ook helemaal fan. Na een uur gezongen te hebben zijn we aangekomen bij de receptie. We waren een half uurtje te vroeg, dus er was nog wat tijd voor een hapje. Ik had hier gekozen voor een mince and cheese pie iets dat hier heel bekend is en haast overal verkocht wordt. Om eerlijk te zijn was dit niet de beste die ik ooit gehad heb en heb ik ze liever van het bakkerijtje om de hoek. Eindelijk is het 1 uur en worden we opgehaald door 3 begeleiders (een man en twee vrouwen) volledig gekleed in zwarte wetsuits en witte laarzen. Ze hebben zich netjes voorgeteld en de hele handel uitgelegd. Met een busje zijn we naar de volgende locatie gebracht. Hier kregen wij onze wetsuits die bestonden uit sokken, een pak zonder mouwen en dan een jas eroverheen. Nou kan ik je vertellen dat een wetsuit aantrekken best een goeie work out kan zijn en al helemaal als ze nog zeiknat zijn. Om hier nog een beter beeld van te krijgen mag je je voorstellen dat je natte ijkouden sokken aantrekt en vervolgens een natte spijkerbroek en een strak shirt. Met het volgende busje werden we gebracht naar de oefen locatie hier kregen we nog wat meer instructies en mochten we onze eerste sprong wagen. Hierna hadden we nog een bus ritje te gaan en dan kan het beginnen. Met onze helmen op en banden in de handen mogen we dan eindelijk deze grot betreden. De helmen bevatten lampjes, onze enige lichtbron. Je komt hier van die prachtige pegels tegen die bestaan uit kalk, een soort ijspegel maar dan van calcium. Deze pegels ontstaan door de chemische en mechanische verwering, bedankt wikipedia. Iets anders wat heel mooi is om te zien en waar ze dan ook bekent om staan zijn de gloeiwormen. Als iedereen zijn of haar lamp uitzet en het dus pikke donker is kun je al deze mooie groene gloeiende bolletjes zien boven je hoofd. Net alsof het allemaal hele kleine sterretjes zijn maar dan groen. Fun fact deze prachtige lichtgevende groenen bolletjes zijn de uitwerpselen van de bekende wormpjes. Het grootste gedeelte van de tocht loop je door laag water uiterlijk rijkend tot je knieën. De rest van de tocht is er dieper water en bevind je je in die band die je meesleept. Ook zitten er twee gedeeltes in de tocht waar je moet springen. Kortom was super leuk om te doen en dan ook zeker een goeie aanraden. Na afloop mag je gebruik maken van een lekker warmen douche en word je weer teruggebracht naar de locatie waar je auto staat. Hier doe je nog even een drankje en krijg je wat snacks. De foto s die genomen worden tijdens de tocht zijn hier nog even te zien op groot beeld.

Zeker een aanrader!

Mocht je naar Nieuw Zeeland gaan en wil je een baantje voor minimaal 4 dagen in de week kun je hier werken als een begeleider. Hoe vet is dat! Ik zou het wel weten.

Wairery falls

HoiHoi.

Het is het weekend voor de start van mijn stage en ik heb besloten dat ik iets gezien moet hebben voor ik van start ga. Na even gezocht te hebben ben ik uitgekomen bij Wairery falls een wandeltocht waar ik uiteindelijk 3 uur over heb gedaan. Deze dag was dan ook gelijk de eerste dag dat ik mocht rijden, spannend. Het links rijden is begonnen en met piepende banden op pad. Ik denk dat ik nog nooit met zoveel spanning in de auto heb gezeten op de dag van mijn rijbewijstest na. Na een paar minuten was deze spanning gelukkig veel minder. Nieuw-Zeeland bestaat naast de steden vooral uit lange niet al te drukken wegen. Het was ongeveer een half uurtje rijden maar dan was ik er ook.

Met volle enthousiasme begon ik aan de wandeltocht. Het begin was bosachtig met bruggetjes hier en daar. Daarnaast een hoop beekjes, de vertakkingen van de waterval waar ik naar opzoek was. Met muziek in mijn oren liep ik verder. Na 10 minuten begon de klimtocht naar boven, veel stenen, schuinen paden en trappetjes maar wat werd het uitzicht mooi. Na 40 min kwam het ergste, 10 volle lange trappen. Hijgend bovengekomen bij het eerste uitzichtpunt had ik wel prachtige kuiten. Het eerste uitzichtpunt gaf een prachtig beeld van de volledige waterval. Hier ontmoeten ik twee hele lieve vrouwtjes die me hielpen om een fotootje te maken. Hoe mooi dit uitzicht ook was kon ik niet teruggaan zonder de top gezien te hebben.

Half uitgepunt maar toch weer opgeladen door dit uitzicht punt ben ik verdergegaan. Hier begon het klimmen weer opnieuw maar dat is natuurlijk geen probleem voor mij. Genoeg te zien en dus genoeg afleiding. Later ontmoeten ik nog twee vrouwtjes die even een pauze hielden. Wat een schatjes, echte kiwi’s, ze gaven goeie aanraders voor andere wandeltochten en waren erg geïnteresseerd in mijn achtergrond en waarom ik deze tocht in mijn eentje aan het maken was. Na dit topgesprek moest ik nog een stukje verder. De mensen die aan de tocht naar beneden waren begonnen waarschuwden me voor alle modder die me tegemoet zou komen en dat je een groot risico had om nat te worden. Ze hadden zeker gelijk. Wat een hoop modder en mijn schoenen zonder grip hielpen ook niet echt. Met behulp van alle bomen en takken om me heen heb ik het toch voor elkaar gekregen om de top te bereiken zonder te vallen. Boven aan de top ontmoeten ik 3 jongens die graag een foto wilden. Hier heb ik ze natuurlijk mee geholpen maar wat een wind. De wind neemt het water mee en zorgt eigenlijk voor een zieke regenbui. Droog blijven is dus geen optie. Ik had hiervoor al wel mijn trui uitgedaan om iets warms over te houden. Vanaf boven was echt alles te zien. Je kunt zover kijken en het is echt een aanrader. Op mijn terug weg kwam ik dezelfde jongens tegen maar ze waren aan de andere kant van de waterval. Na wat geschreeuw heen en weer had ik besloten om ze te vergezellen aan de andere kant van de waterval. Dit betekende wel dat ik over de waterval heen moest naar de andere kant. Ik heb echt me best gedaan maar helaas heb ik het niet zonder vallen en opstaan gered. Als ik niet al zeiknat was, was ik het nu wel en die droge trui in mijn tas was ook niet al te droog meer. Wie had gedacht dat je niet alleen moet kijken waar je loopt maar ook moet voelen of het wel stabiel was. Hartstikke logisch achteraf maar goed we maken allemaal wel onnozele fouten. Ik daarentegen maakte deze fout wel 3 keer op rij maar goed jullie kennen me ook niet anders. Beetje lomp hoort erbij. Hierna werd het wel echt tijd om te beginnen aan de weg terug. Het was ineens een stuk kouder zo helemaal doorweekt en ik wist niet hoe snel ik beneden moest zijn. Eenmaal terug bij de auto was ik alweer grotendeels droog en opgewarmd. Ik heb nog even in de auto gezeten beseffende wat ik zojuist heb meegemaakt. Helemaal trots ben ik weer naar huis gegaan.

Wat een dag!

Een hoop verschillen

Hoi Hoi,

Na een aantal dagen hier in Morrinsville, heb ik al een hoop geleerd. Zo zijn er een hoop verschillen, ze zijn klein maar niet altijd erg fijn.

Zo begin ik bij mijn eerste dag. Na mijn spullen uitgepakt te hebben werd het tijd om opzoek te gaan naar een supermarkt. Mijn telefoon gaf aan dat er twee supermarkten op loopafstand waren. Dus besloot ik om met de benenwagen te gaan. Ik had daarentegen ook niet echt een andere keus.

Het eerste verschil waar ik het over ga hebben is het weer. Het weer hier kun je vergelijken mij die een outfit uit moet uitzoeken. Dit duurt wel even en er wordt vaak verwisseld van outfit. Zo begon ik met het zonnetje op zak aan mijn wandeltocht van 25 minuten. Na 10 minuten dacht dit zonnetje nhe dit is niet de juiste outfit en begon natuurlijk kei hard te huilen. Eenmaal bij de winkel aangekomen te zijn was ik natuurlijk zeik nat. Ook op de terugweg had het zonnetje crisis. Zo begon ik weer in de volle zon en eindigde ik weer kletsnat thuis.

Dan de winkel, een heel klein winkeltje. Naast dat mondkapjes hier een ding zijn is het ook de bedoeling dat je je schoenen uit doet als ze vies zijn. Dit was gelukkig bij mij niet het geval, waardoor ik dit keer wel mijn schoenen aan mocht houden. Daarnaast heb je de pinautomaat. Ik was al lichtelijk nerveus aangezien ik een nieuwe pas heb aangevraagd om hier te kunnen betalen. Maar ja, dan is de vraag doet ie het ook. Iets waar ik nu antwoord op zou krijgen. Komt ie hoor, ik dacht ik kan gewoon scannen. Nope. Prima ik stop hem er wel gewoon in. Nope. Na nog wat langer gestruggled te hebben besloot de vrouw achter de kassa me toch te helpen. Blijkbaar moet je swipen, je pas erin stoppen, een keuze maken welke pas je hebt en dan je code in voeren. Wat een ervaring. Later vertelde ik dit tegen Bede mijn huisgenoot en kwam ik er al snel achter dat dit geen supermarkt was maar gewoon een random klein winkeltje. Ook weer iets geleerd haha.

Een ander verschil hier is autorijden. Ze rijden hier natuurlijk aan de linkerkant van de weg, maar rechts heeft nog steeds voor, erg bijzonder. Maandag was de eerste dag dat ik naar het bedrijf mocht om wat papieren te tekenen. Dit betekende ook dat ik voor het eerst mocht gaan rijden. Het is maar 9 minuten rijden en moest mezelf dan ook erg forceren om niet al een half uur van te voren weg te rijden. Ik wilde namelijk op tijd komen maar niet een halfuur te vroeg. Daarnaast vond ik het idee van links rijden in een vreemde auto ook maar spannend. Na mezelf wat moet ingepraat te hebben besloot ik toch maar een proefrondje te doen. Ik stap in de auto en besef dat ik toch nog even iets moet pakken. Eenmaal terug in de auto heb ik alles en is het zo ver. Deuren dicht, sleutel erin en starten maar. Daar ging het dus fout. Een aantal zullen wel bekent zijn met onze fiat 500. Jaja deze auto heeft dezelfde problemen. De auto start niet, lege accu. Dit betekent dat ik hier de wege tot op de dag nog niet onveilig kan maken. Maar dit ga ik natuurlijk zo snel mogelijk veranderen..

Ik denk dat dit wel genoeg verschillen zijn voor nu, anders ga ik jullie nog vervelen. Slaap lekker allemaal dan ga ik maar is opzoek naar dat autootje.

Groetjes.

Vliegtuig avontuur

Hi,

Daar zit ik dan te wachten op mijn vlucht. Het heeft me anderhalf uur gekost om door de check in en security te gaan.

Security das nog wel even iets waar ik het over wil hebben. Naast dat je al je laagjes uit moet trekken en spullen zoals je riem moet af doen had ik nooit gedacht dat ik ook mijn schoenen uit moest trekken. Jaja ik ben gewoon op mijn sokjes door de security gegaan.

Eenmaal er doorheen moest ik natuurlijk wel gelijk een broodje halen. Caprese Jam!

Het is zo ver ik mag het eerste vliegtuig(13 uur) in. Ik kijk mijn ogen uit. Lekker kussentje dekentje en een tablet om films te kijken. Kapot dat ik was ben ik toch begonnen met het kijken van een film. Kort hierna ben ik heerlijk inslaap gevallen tot ik wakker werd geschut voor eten. Ik lag super diep te slapen dus ze heeft me echt door heel die stoel getrokken tot ik wakker schrok. Naast de films en de slaapuren had ik nog een heel leuk stel naast mij zitten waarmee ik hier en daar een gesprekje kon voeren. Verder is de reis erg vlot verlopen. Helaas heb ik wel mijn jas achter gelaten in dit vliegtuig.

De overstap ging ook erg soepel en met behulp van een treintje was ik al snel bij de volgende gate beland. Na hier nog rustig een uurtje gewacht te hebben werd het tijd om aan boord te gaan van het tweede vliegtuig(9 uur). Persoonlijk vond ik het eerste vliegtuig iets comfortabeler en een betere service hebben, maar wat maakt het uit ook hier heb ik groten deels geslapen.

Nu komt het hoor we zijn geland in Nieuw Zeeland. Hier heb ik even moeten wachten tot ik opgehaald werd. Via de mail gecommuniceerd te hebben sta ik bij het ophaal punt. Een jonge man van 24 stapt uit op zijn blote voeten, aaha mijn chauffeur is daar. We hebben nog een rit van 2 uur te gaan maar ook die ging redelijk vlot.

Eenmaal thuis, heb ik een korte rondleiding gekregen waarna ik me terug trok in mijn kamertje. Het was tenslotte ook al 2 uur in de avond hier.

Dus ook dit bericht sluit ik af met weltruste.

Sam

Daar ga ik dan.

Hallo hallo allemaal,

Hi ik ben Sam en ik ben een half jaartje weg voor stage. Zoals de meeste al weten is de bestemming in het prachtige Nieuw Zeeland. Het is nu 6 uur voor ik de auto in stap richting Amsterdam. Ik heb iedereen op 21-08 gedag mogen zeggen op een fantastisch afscheid feest geregeld door 2 fantastische mensen. De opkomst wordt dan ook erg gewaardeerd. Ik voelde de liefde tijdens het proosten.

Zoals ik al zei gaat de reis bijna van start. Maar reizen op een legen maag kan natuurlijk niet. Hier doel ik op mijn laatst avondmaal in Nederland. Lekker dramatisch, ben er namelijk gewoon weer in een paar maandjes. Maar goed ik wist wel wat ik wilde en pokebowl is het geworden. What she wants she will get. Het was heerlijk Mark dankjewel.

Na lekker gesmuld te hebben werd het toch echt tijd om me voor te bereiden. Een goed begin zijn natuurlijk al die papieren. Die zorgen uiteraard dat jij dat vliegtuig in mag. Maar wat is er erg belangrijk voor zo n reis naast al je papieren? Maar natuurlijk die koffer. Het eerste obstakel van mijn reis. De koffer zat eindelijk vol en het werd tijd dat ie dicht ging. Na zelf even te lopen prutsen heeft pap al zijn gewicht in de strijd gegooid. Wat een opluchting want ja hoor de koffer was dicht. Maar nu op naar de volgende drempel van dit obstakel namelijk het gewicht. Het gewicht dat mee mag op dit avontuur is 23 kg. Je raadt het al het zat daar natuurlijk boven. En nee niet 1 kilo of 5. Een goeie 10 kilo te veel. Daar ga je dan. Mam was ook niet zo blij met dit nieuws en zei met tranen in haar ogen; je hebt toch spullen nodig. Toch leuk dat zij hier meer problemen mee heeft dan ik. Maar dat is toch mijn moedertje, hou wel van je.

Na samen ieder kledingstuk bekeken te hebben zit de koffer dan toch eindelijk dicht. Nu nog even genieten van de laatste paar uurtjes in mijn eigen bed.

Welterusten iedereen, oogjes dicht en snaveltjes toe.

Hopelijk tot snel in mijn sprookjesland.

Groetjes,

Sam

Welkom op mijn Reis- Stagelog!

Hallo en welkom op mijn Reis- Stage log Down Under!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens mijn stage in New Zealand met basis lokatie Morrinsville op het Noorder-Eiland +/-130km onder Aukcland. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Sam